Cafè maglât (le poesie no à mani)
Soy un libro abierto (Sandro de Ponte – Messico 1975) vuê a buinore, biel prest juste a pene sentât in cusine denant dal cafè … cui ise Vera … … Vera?! sì! Vera … [un tai di cidin] ma! no sai… parcè tu? [mi sbilfe cui voi] spiete: chi di bot mi ven iniment …
Gno nono Tonin a Milan
«Fabio ti aio contât di chê volte che o jeri lât a Milan in biciclete?» «No! Nono, no tu mi lu âs mai dit». «Alore cumò ti conti; Tu âs di savê, che cuant che o jeri zovin, mi varès plasût une vore lâ indenant cui studis. La mestre Siacca, che mi à fat scuele
Il gno dopo vuere
“Moviti frut, no vin timp di pierdi. Ancje se lis zornadis si son slungjadis, l’istès al ven scûr adore…. e tu sâs che ancje chest an o vin di lâ a scuedi chei cuatri carantans che a coventin par fâ dî messe a Cjargnà”. E cussì ogni an, a pît, dopo le solite solecitazion
Il cano(cjâl)
“Sêtu za stade in bancje?” gjo, a mê mari, tal viodile tornâ daurman. “Nol ere nancje un cano!” disè jê. “Cjan” gjo, “e par talian, cane.” “Cano, sâtu parcè?” disè jê. “Lu sai a memorie” gjo. “Puar Agnul!” disè jê, tacant a contâ la storie di cuant che, la sere in sierade, ducj insieme cu
Colôr viole
Regjine, restade di bessole in chê vecjie cjasone di claps grîs come lis sôs viestis, si confide cun Benedete, che la scolte cence bati cee crusiant carotulis e pan sec. «Benedete, nance cheste volte ti sôs plene, tu sês il ritrât de salût, biele frescje parcè mo no tu âs preseât il mascli di Paschine?»
Il cuadri dal museu
Un gnûf cuadri al jere rivât tal museu. Al jere un cuadri un vore biel e Meni, il guardian di gnot, si jere fermât a cjalâlu: e jere une cjase bandonade cun ator arbui grandonons e un cîl di ploie. Il cuadri al jere stât regalât al Museu no si sa di cui e no
Une muart in campagne
Toni al jere un famôs colezionist di cuadris. Di spes al comprave oparis di pitôrs impuartants. Al jere vedran e al jere a stâ intune cjase isolade in campagne. La cjase e jere fûr Faedis e lui la veve comprade a une aste spindint pôc, par vie da lis cjacaris da la int dal paîs.
La cjase bandonade
La cjase e jere su une culine fûr Faedis. E jere piçule, ma e veve trê plans e une grande cantine plene di mufe. I mûrs a jerin colôr dal temporâl, la elare si rimpinave come un ragn e i scjalins di len a ciulavin. Vigji e Gjovanin, par fâ viodi che no vevin
Ecumène: La limonade (M. Zòščenko)
Лимонад – Михаил Михайлович Зощенко Я, конечно, человек непьющий. Ежели другой раз и выпью, то мало – так, приличия ради или славную компанию поддержать. Больше как две бутылки мне враз нипочем не употребить. Здоровье не дозволяет. Один раз, помню, в день своего бывшего ангела, я четверть выкушал. Но это было в молодые, крепкие годы,
La mance
Rafaêl Cativel al à cjolte Miane di Piso. Lui al saveve lei e scrivi pulît. Invezit jê e faseve fature, ma par chel cont no voleve jessi di mancul. Chest fat, zontât cuntun dedut di gjelosie, le puartave a cori jê sul puartel dal curtîl a spietâ la puestine, a vierzi par ordin la pueste
Dutis lis contis
Adiriture! Ben po, graciis! Ma da rest, cuntune cjante come La canzone di Tom, no podeve no vignî fûr che…