Che dire? Letta tre volte, e non basta mai. Bellissima conte, profonda drammatica risolutiva.Grazie per la canzone di Tom
Ecumène: La limonade (M. Zòščenko)
Лимонад – Михаил Михайлович Зощенко
Я, конечно, человек непьющий. Ежели другой раз и выпью, то мало – так, приличия ради или славную компанию поддержать.
Больше как две бутылки мне враз нипочем не употребить. Здоровье не дозволяет. Один раз, помню, в день своего бывшего ангела, я четверть выкушал.
Но это было в молодые, крепкие годы, когда сердце отчаянно в груди билось и в голове мелькали разные мысли.
А теперь старею.
Знакомый ветеринарный фельдшер, товарищ Птицын, давеча осматривал меня и даже, знаете, испугался. Задрожал.
– У вас, – говорит, – полная девальвация. Где, – говорит, – печень, где мочевой пузырь, распознать, – говорит, – нет никакой возможности. Очень, – говорит, – вы сносились.
Хотел я этого фельдшера побить, но после остыл к нему.
“Дай, – думаю, – сперва к хорошему врачу схожу, удостоверюсь”.
Врач никакой девальвации не нашел.
– Органы, – говорит, – у вас довольно в аккуратном виде. И пузырь, – говорит, – вполне порядочный и не протекает. Что касается сердца – то оно очень еще отличное, даже, – говорит, – шире, чем надо. Но, – говорит, – пить вы перестаньте, иначе очень просто смерть может приключиться.
А помирать, конечно, мне неохота. Я жить люблю. Я человек еще молодой. Мне только-только в начале нэпа сорок три года стукнуло. Можно сказать, в полном расцвете сил и здоровья. И сердце в груди широкое. И пузырь, главное, не протекает. С таким пузырем жить да радоваться. “Надо, – думаю, – в самом деле пить бросить”. Взял и бросил.
Не пью и не пью. Час не пью, два не пью. В пять часов вечера пошел, конечно, обедать в столовую.
Покушал суп. Начал вареное мясо кушать – охота выпить. “Заместо, – думаю, – острых напитков попрошу чего-нибудь помягче – нарзану или же лимонаду”. Зову:
– Эй, – говорю, – который тут мне порции подавал, неси мне, куриная твоя голова, лимонаду.
Приносят, конечно, мне лимонаду на интеллигентном подносе. В графине. Наливаю в стопку.
Пью я эту стопку, чувствую: кажись, водка. Налил eще. Ей-богу, водка. Что за черт! Налил остатки — самая настоящая водка.
– Неси, – кричу, – еще!
“Вот, – думаю, – поперло-то!”
Приносит еще.
Попробовал еще. Никакого сомнения не осталось – самая натуральная.
После, когда деньги заплатил, замечание все-таки сделал.
– Я, – говорю, – лимонаду просил, а ты чего носишь, куриная твоя голова?
Тот говорит:
– Так что это у нас завсегда лимонадом зовется. Вполне законное слово. Еще с прежних времен… А натурального лимонаду, извиняюсь, не держим – потребителя нету.
– Неси, – говорю, – еще последнюю.
Так и не бросил. А желание было горячее. Только вот обстоятельства помешали. Как говорится – жизнь диктует свои законы. Надо подчиняться.
Ma dut chest tai agns de zoventût, de gaiardece, cuant che il cûr al bateve imburît tal pet e tal cjâf a smalitavin altris pinsîrs.
Cumò o ven vecjo.
Un aprendist veterinari gno cognossint, il copari Pticyn, mi à visitât pôc timp indaûr, e cjalait, al à cjapât un spac. I àn tacâts i sgrisui.
– Lui – al dîs – al à une complete debilitazion. Dulà isal – al dîs – il fiât, dulà la vissie, nol è pussibil – al dîs – nancje dicerni. Al è – al dîs – propit fruçât.
Mi vignive voie di dâi un frac a di chel aprendist, ma dopo mi soi calmât.
“Dai – o pensi – come prime robe, anìn di un miedi brâf, par sincirâsi”.
Il miedi nol à cjatade nissune debilitazion.
– I orghins – al dîs – ju à in condizion avonde pulide. E la vissie – al dîs – dal dut a plomp, e nol piert aghe. Par ce che al inten il cûr, al è ancjemò perfet, ancje – al dîs – plui larc di ce che al scugne. Ma – al dîs – fermaitsi di bevi, che se di no la muart e pues rivâ une vore in curt.
E di murî, si capìs, no ‘nd ai voie. Mi plâs vivi. O soi un om ancjemò zovin. O ai fat cuarantetrê agns juste juste al inizi de NEP. Si pos dî, tal plen sflurî des fuarcis e de salût. E il cûr tal pet al è larc. La vissie, sore dut, no fâs aghe. Cuntune vissie cussì no si po no gjoldi la vite. “Tocje – o pensi – molâ il bevi”. Det e fat.
No bêf e no bêf. No bêf une ore, no bêf dôs. A lis cinc di sere o soi lât, si capìs, a gustâ in mense.
O mangjât un zuf. O scomenci cu la cjar, mi ven voie di bevi. “Invezit – o pensi – di bevandis alcolichis o domandi alc altri mancul fuart: aghe minerâl, o une limonade”. O clami.
– Ei, – o dîs – tu che tu mi âs puartât il plat, puarte ca, cjâf di gjaline, une limonade.
A mi puartin, si capìs, la limonade suntune guantiere siorone. Tune carafe. Lu met te tace. Mi bêf la tace, o cerci. Sint ca, vodke. O ai tornât a meti. Gjo, vodke. Ce dal diaul. O ai metut ce che al mancjave: vere vodke arude.
– Puarte – i berli – ancjemò.
“Cjo, – o pensi – al è lât jù po!”
Mi puarte une altre.
O ai tornât a cerçâ. No mi reste dubi: la plui sclete.
Dopo, cuant che o ai paiât, o ai fat dut câs une osservazion.
– Jo – o dîs – o ai domandât une limonade, e tu ce mi puartistu, cjâf di gjaline?
Chel al dîs:
– E ma chi di nô cheste le clamìn simpri limonade. Une peraule da dut legâl. Ancjemò in chê volte… e la limonade vere, domandi scuse, ma no le vin. No son i aventôrs.
– Puartimi ancjemò – o dîs – la ultime.
E insome no ai smetût. E o volevi a fuart. Ma lis circostancis no àn judât. Come che si dîs: la vite e dete leç. Al vûl ubidît.
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Scrivinus a contecurte[at]gmail.com
Jentre te Liste di Contecurte
Ultins coments
Juste! Chei di vuê a i larès taiadis lis vorelis, no si meretin di scoltâ nuie, parcè che dome la…
Cul rispiet a ogni persone sul plasè di sintî musiche , lis cjançons di vuê no rivaran mai a fa…
A son passâts pe Ostarie
Adelmo Della Bianca Alessandro Valoppi Alessia Meacci Alessio Ecoretti Angelo Floramo Augusto Bornancin Barbara Battel Bepi Zefon Carli Pup Cecilia Liva Checo Tam Christian Romanini Covidcurte Day Cristina degli Uomini Davide Peressoni Di Suald DoneBete Dree Venier Eduart Baschera Egle Taverna El Fari Eline Enrico Tomasi Eowin Fantacorsecurte Ferdinando Passone Francesca Giorgetti Franco Marchetta Franco Vigo Frank Spada Fuguline Fulvio Romanin Gaetan Cogôi Galliano di Buenos Aires Gianfranco Pellegrini Gianluca Franco Giuliana Pellegrini Guido Covàs Isa Dorigo Ivano Urli Jacum Tiburzi Jacum Trevisan Jaio Furlanâr Javier Moscufo L'Antescûr Laura Dri Laurin Zuan Nardin Lenart Gjavedon Leonore Lorele la Morete Luche Bagnarol Luciano Marinig Lupo Manarie Maghe Olstrele Marcello Marangone Marcelo Del Mestre Margarite Cogôi Maria Veronica Moscufo Mario Facile Marisa Gregoris Mariute Massim Furlan Maurizio Di Fant Maurizio Mattiuzza Michele Vuardianut Calligaris Michêl Londar Milio dai cjans Nello Malisano Noemi Salva Norma Romotowski O. Zete Pablo Gortan Pablo Martres Passadôr Patrizia Torossi Pauli Fantini Pauli Jacuz Pieri Moràs Pierina Gallina Plume di Ingjustri Rafaêl Serafin Renzo Brollo Renzo Turùs Ricardo Gregoretti Ricart Tiburzi Rudy Citòs Sandri Carrozzo Scoltecurte Silva Ganzitti Silvana Zanella Spirt Anonim Stefano Gasti Stefano Lombardi Stiefin Asquini Stiefin Morat Stiefin Stefanut Stralunade Tiziana Novello Tommaso Pascolo Zorz Cesaratto





Lasse une rispueste