Miôr lavâsi i dincj cu la cinise

Me cusin, cun chel dint nol podeve plui lâ propit indenant, jal diseve ancje Marie, lis seris cuant che al lave a morosâ e al tentave di bussâle. Al jere neri come il cjarbon, ma il piês, jessint frait patoc, e jere la puce che la crepe i lassave ta bocje. Puaret, nol saveve ce fâ ancje se al varès podût cumbinâ subit: bastave dome lâ li di Munari e fâlu gjavâ, ma le pôre e jere tante, e alore, s’al tignive in ta bocje istes ancje se a Marie, cuant che i palpave lis tetis, nol podeve bussâle. Une vere disgracie.
Une dî, par fortune, lât a bevi un tai li di Tilio, i veve contâde la sô disgracie a Colombe, la sô femine. Tilio, che al jere stât in Americhe, sintude la storie, li par li i veve dât la soluzion: invezit di lavâti i dincj cu la cinise, tu âs di lâ in speziarie e tu âs di comprâ il savon pe bocje cal ven propit da l’Americhe e che si clame dentifrici. Chel sì, ca ta monde e ta profume ancje se dentri tu tegnis un ledanâr…
Dome cussì, Marie, cuant che tu la bussis, si lassarà no dome palpâ lis tetis, ma ti fasarà cercjà ancje chel gust che lis feminis, no dutis, a fasin provâ al morôs dome dopo puartadis ta glesie.
Dit e fat, il dentifrici tal doman, me cusin, lu veve ben za biel comprât ancje se al costave un voli dal cjâf.
No savint dulà metilu e cemût doprâlu, intant, lu veve sistemât intune tace su le barconete dal seglâr, là che sô mari e tignive il savon dai plats.
Gnagne Palmire, puare femine, cressude ta miserie e patide tante fan e ancje par chest cul bultric simpri vueit, passade di chês bandis e sintût chel bon profum di mente che al vignive di chel tubet, no podeve tirâsi indaûr, veve propit di cerçâlu.
Tant, bastave dome zirâ chel sacrabolt di rudiele che e faseve di tapon e scliçâ un fregul ta panze dal tubet plen, che chel miscliç al sarès sbrissât subit in ta bocje.
E cussì son ladis lis robis, che pastute sauride di mente e veve jemplade la bocje di gnagne Palmire, che la pacjave contente come une Pasche. ” miôr scliçâ ancjemò un fregul, – si diseve – tant il tubet al è grant, e nol capite ogni dì sot di vê sot il nâs une robe cussì buine.
Intant, la bocje si jere jemplade, e pacje che ti pacje chê pastute tant sauride no lave ni sù e ni jù. “Forsit cuntun fregul di aghe podarès judâmi par glotile”- si domandave puare gnagne, che si sintive ingolfade come un dindi cu la plere ta bocje.
No lu vessie mai fat. L’aghe insiemi cun la paste a jere deventade nuie altri che sbrume cun tantis bufulis ca jessevin par ogni buse che a cjatavin: pes orelis, pal nâs, pai vôi e jù par il sgrasaiâr: robis di scjafoiâsi. Puare femine, spauride e tosseve come une sbolse. Di chel pantan che i tignive incolade la lenghe no rivave a liberâsi. Dome, ben planc, man man che la sbrume e deventave aghe e veve tacât a tirâ flât come che Diu comande. Tante pôre e pissâsi tas mudantis par cerçâ un fregul di dentifrici? Si domandave puare gnagne passade la pôre. Miôr come une volte sintì ta bocje il profum de cinise!
di Nello Malisano
#289

 

7 comments On Miôr lavâsi i dincj cu la cinise

Leave a reply:

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Pît di pagjine dal sît