E jere l’ultime di campionât, 1984 o crôt, Udinês cuintri Milan, il Milan di Luther Blissett: presentât sul imprin tant che un fenomen, al jere un zuiadôr ch’al coreve sì fuart, ma che dispès si dismenteave di puartâsi daûr il balon. Ce bidon!
Chê dì però al vincè il Milan, 2 a 1. Fûr dal stadi Friûl i puescj pai autos no jerin segnâts ben come cumò, e une machine, metude malementri, i veve sierade la strade a di un’altre. Doi zovins ben metûts, cjavei luncs e cjadenis lusintis tor dal cuel, a spietavin seneôs ch’al vignìs dongje il paron di chê machine par podê lâ vie. Par intant le pocavin cul pugn sul tapon dal motôr e i tiravin pidadis te portieris.
Di li a pôc s’imparè un siôr compagnât di un frut biont ch’al svintulave dut content une bandierute rosse e nere. Il frut al veve di vê ce plui ce mancul la mê etât. L’om al figurà di no viodi i doi zovins che lu spietavin cu lis mans poiadis sui flancs e i comedons larcs. Ma chei si svicinarin daurman e i tacarin a vosâ. L’om al veve stampanât su la muse un rideç fis; nol disè nuie, al fasè dome un segn cu lis mans come a dî pazience, cumò o voi. Ma un dai doi, di rispueste, lu patafà biel svelt su la muse, di man drete e ledrose, un moviment sburît, cun doi scjocs che si sintirin a fuart e a faserin voltâ dibot ducj chei ch’a passavin.
Il frut, di chê altre bande da l’auto, al sbalçà e al tacà a vaî, come se lis sberlis lis ves cjapadis lui. L’om nol disè nuie, nol fasè nuie. Al vierzè planc la portiere dal auto e al montà sù, simpri cun chel rideç stampanât su la muse e i smursiei ducj ros.
Dilunc dut il viaç par tornâ a cjase o ai sintût mâl par chel frut, e intun mût cussì fuart che inmò in dì di vuê mal visi ad implen. Gno pari nol jere cun nô — o jeri cui barbis — di sigûr lui al jere a cjase, sentât sul sofà, ch’al scoltave la radio e al segnave i risultâts des partidis su la schedine.
E jo o ai pensât: miôr cussì.
di Gianluca Franco