I Merecans

“A rivin!”, “A rivin i Merecans!”.
La letare di cjarte lizere “Par Avion” e tabaie clâr, ”O sarìn in Italie il 2 di Avost, e o starìn dut il mês”.
Mê mari e je scombussulade, “Bisugne fâi bon acet!”. Gno pari al da di cjalcine aes stanziis.
A son plui di vincj agns che a son vie a Toronto, in Canadà. No son nancje stâts al funerâl dai vecjos, “L’avion al coste masse!” a vevin dite.
Gno barbe, lât in Canadà ae fin de vuere come muredôr, cumò al à une imprese cun plui di otante operaris e al à fat fortune.
“O ai à spedît il “cjar” cun la nâf, che al è bielzà rivât a Vignesie; nô o rivarìn cun l’avion fin a Vignesie e po o rivarin a Codroip cul “cjar”, al veve scrit gno barbe.
Ma cui tirie il “cjar” a domandin i fruts? “Tasêt che no savês!”, al dîs gno pari.
Nol saveve nancje lui.
La Cadillac celestine e discapotade e je lungje siet metris.
“Ise rivade rote, che i mancje il tet?” a disin i fruts, “Tasêt che no savês …” al dîs gno pari.
“Ma trop consumie chest po po di machine?” a domandin i fruts, “Cuntun litri e fâs siet chilometris!” al dîs gno barbe.
“O larìn in albergo!” a disin lôr. “Ma nancje par sium!” e dîs nestre mari. “Us metìn te cjamare dai fruts!”. E noaltris fruts ducj in chê altre cjamare; in cuatri intal jeton, doi da cjâf e doi da pît.
A àn di lâ a cambiâ il “cec”, in bancje.
Tal distributôr a pain cui bogns pe benzine.
“Si mangje ben in Italie …” a disin lôr.
No si devi mangjâ mâl nancje in Canadà, viodût che a son gras e passûts plui di nô.
Nome a cjase nestre a àn fat fûr siet gjalinis, cuatri cunins, dôs razis, une forme di formadi e ducj i salams che a jerin tal camarin; cumò il curtîl al è vueit (e ancje il camarin).
A àn mangjât e bevût a spesis dai parincj par dut il mês, ma jessint stâts masse impegnâts a gustas e a cenis, no àn mai vût timp par lâ a cambiâ il “cec”.
Mê agne po, simpri ocupade a sbeletâsi e a piturâsi, mai une volte che e vês sparecjât la taule o lavât i plats.
Di tornâ a fa il jet po nancje tabaiâ, simpri mê mari.
Come regâl pal disturp a mê mari i an dât 10 dolars (Canadês) e un dolar par om a noaltris fruts.
“Ce si comprie cuntun dolar, mame?”, domandi jo. “Pôc, frut!”, e rispuint jê.
Al ven il dì de partence e i Merecans saludant a vain, ingropâts.
“O tornarìn!”, a disin lôr.
“Sperin di no!” e pense mê mari.

di Pauli Jacuz