La pronunzie di “i” tra vocâls

Te grafie uficiâl si à di scrivi “i” tra vocâls in peraulis come chestis:
bataie, fertaie, maion, paiâ, ploie, roie…
Cheste regule di scriture e ven incuintri a une situazion di pronunzie che tra lis diviersis varietâts furlanis e je avonde complesse. Di fat a son:
1) varietâts che i chescj câs a pronunziin simpri “i”
2) varietâts che no lu pronunziin mai, alore a pronunziin come se al fos scrit “batae”, “fertae”, “maon”, “paâ”, “ploe”, “roe”
 3) varietâts che a pronunziin “i” dome cuant che al è prime de vocâl toniche, vâl a dî chê dite cun plui fuarce (e che par facilitâ, ta chescj esemplis o metìn une liniute sot), alore a pronunziin come se al fos scrit “batae”, “fertae”, “maion”, “paiâ”, “ploe”, “roe”
Alore par furlan si racomande di scrivi simpri chest “i”, ma di lei ognidun cu la sô varietât: alore se o sês usâts a no pronunziâ chel “i”, no stait a pronunziâlu dome parcè che al è scrit, lait daûr de vuestre varietât fevelade, tal fevelâ!
Se invezit o volês pronunziâ daûr de coinè (che però no à regulis di pronunzie fissadis), alore tignît cont che la plui part des varietâts centrâls a àn il compuartament numar 3.

2 comments On La pronunzie di “i” tra vocâls

Leave a Reply to Anonymous Cancel Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Pît di pagjine dal sît