#29 – L’ultin lât di Cjargne
I doi fantats a respiravin sut e polvar, il cjalt ur gjavave il flât. Ator ator, su lis montagnis zalis di jerbe secje no jerin plui arbui che a dessin un tic di ombrene, dome cualchi palme cu la scusse pelose.
Nol ploveve di cuatri agns. Silveri e Tomâs a jerin partîts cu la mission di salvâ l’ultin lât di Cjargne, l’unic che no si jere ancjemò suiât.
Cuissà mai tropis voltis che la int di Traviâs e veve scrutinât il cîl par cjalâ se si viodès un speloc di nulis… dibant. E intant par aiar a sparivin i ucei, e lis bestiis dal bosc no vevin plui dulà parâsi fra i ramaçs crots e cence fueis. La fontane dal paîs e spissulave cun fature, fin che un dì e veve fermât dal dut di butâ aghe.
Dome il lât al jere restât. Sigûr, lì che une volte lis feminis a lavavin la blancjarie te aghe basse, cumò si podeve cjaminâ tal sut. Ma tal mieç de valade al resisteve un spieli di aghe calme, frescje e limpie. Li e jere la ultime sperance di vite pal paîs di Traviâs e par chei dongje, forsit par dute la Cjargne.
I paisans si jerin dâts dongje par viodi ce fâ, ma si cjalavin l’un cul altri spietant che cualchidun al cjapàs in man la situazion, dibant.
L’unic a fevelâ al jere stât Jacum, un vecjo stramp che al jere a stâ dongje dal bosc. “Il cîl al è sut parcé che i nûi a son sierâts, sierâts cul clostri! E la uniche robe che e pues smolâ il clostri e je la clâf de ploie!”
“E dulà si le cjatie cheste clâf?” i vevin domandât, un pôc difidents.
“Eeeh, sììì, jo lu sai… Si le cjate insomp de vala…” ma in chê i jere vignût imbast, al jere colât e al veve sbatût il cjâf. Nol varès fevelât mai plui.
Cuale valade? Nissun lu veve capît. Ce jerie la clâf de ploie? Esistevie pardabon? Tancj a dubitavin. Ma e jere la uniche sperance, cussì doi fantats gaiarts e braurôs si jerin ufierts di lâ a cirîle: Silveri e Tomâs. A vevin cjaminât za tancj dîs, traviersadis tantis valadis. Forsit la lôr e jere une ilusion, ma ce isal miôr: cori daûr di un insium o no vê nissune sperance?
di Muspilli
#1596
2 comments On CC24Març#29 – L’ultin lât di Cjargne
O ai pore che cheste conte chi, un doman no lontan, nus presenti il cont in veretât. Lussian
Pingback: Lis contis in gare tal mês di Març | Contecurte ()